Assurantie - (Eng. assurance, insurance, Fr. assurance, D. Versicherung, assekuranz.) Verzekering, waarborg. De overeenkomst, waarbij de eene partij zich verbindt, om tegen een bepaalde premie de andere partij tegen schade of verlies (van zijn goederen of een gedeelte daarvan), of gemis aan verwacht voordeel buiten zijn toedoen, binnen een bepaalden tijd geleden, te vergoeden.
De partij, die de verzekering op zich neemt, is de verzekeraar of assuradeur, de andere, wiens goederen verzekerd worden, is de verzekerde of geassureerde, de som voor de verzekering bedongen door den verzekeraar is de premie, het geschrift of het document, dat de overeenkomst bevat, is de polis (zeepolis, brandpolis, enz.)
Er zijn onderscheidene soorten van verzekering (zie W. v. K.) De wet kent Brand-, Landbouw-, Levens-, Zee- en Transportverzekering. In den laatsten tijd zijn er nog verscheidene nieuwe soorten van verzekering bijgekomen, zooals o.a. glas-, ongelukken-, bedrijfsrisico-verzekering, enz.
