Statius, Publius Papinius - Romeins dichter (40-96 n.C.), geboren in Napels als zoon van een invloedrijk dichter en leraar in de letterkunde. Statius kreeg dankzij zijn vader liefde voor de dichtkunst en won reeds in zijn jeugd een prijs in plaatselijke wedstrijden met Griekse en Latijnse gedichten. Tijdens de regering van Domitianus ging Statius naar Rome en, meer bepaald te Alba, won hij een door de keizer uitgeschreven competitie met een gedicht over de heldendaden van de keizer. In 94 n.C. had hij minder succes en keerde hij naar zijn geboortestad terug, waar hij een paar jaar later stierf.
Tot zijn literaire nalatenschap behoort een Latijns epos, Thebaïs, over de tocht van de Zeven tegen Thebe en de strijd tussen Eteokles en Polyneikes, waaraan hij 12 jaar gewerkt zou hebben. Hierin is merkbaar hoever zijn voorliefde voor Vergilius ging en hoe hij de schoonheid in natuur en kunst beminde.
Daarnaast is er nog een onafgewerkt episch gedicht, Achileïs, waarin hij de jeugd van de held Achilles op Skyros schildert met een reeks penseeltrekken, die hem blijkbaar beter lagen dan het pathos van oorlog en gevechten. Ten slotte blijkt zijn veelzijdig dichterschap uit de vijfhoeken van de Silviae met 32 gelegenheidsgedichten waarmee hij de lezer midden in het mondaine leven van de hoogste Romeinse kringen plaatst en hier en daar wel wat van zijn eigen leven blootgeeft. Een rijke verscheidenheid aan onderwerpen, nogal oppervlakkig, vlug en tevens te wijdlopend behandeld, laat een zekere invloed van Ovidius vermoeden.
