Romulus - Legendarische stichter en eerste koning van Rome. Met Remus, tweelingzoon van Rhea Silvia, ofschoon een Vestaalse Maagd, door Mars in haar slaap benaderd. Haar oom Amulius, die zich van het koningschap over Alba Longa had meester gemaakt door Numitor, haar vader en zijn broer, te verjagen, dwong Rhea Silvia haar kinderen in de Tiberis te werpen. Ze spoelden aan en werden door een wolvin gezoogd. Faustulus, een herder, vond hen en voedde hen op samen met zijn vrouw Acca Larentia (zie Larentalia). Groot geworden vernamen Romulus en Remus het geheim van hun geboorte. Ze vermoordden Amulius en herstelden Numitor op de troon van Alba Longa. Zij vertrokken om een nieuwe stad te stichten. Zo kwamen zij op de Palatinus terecht. Ingevolge een vogelschouw (Remus zag eerst zes, Romulus daarna twaalf gieren) om het geschil van naam en plaats van de nederzetting te beslechten, ontstond een twist en Romulus doodde Remus. Volgens andere legenden zou dit gebeurd zijn omdat Remus over het lage muurtje van de nederzetting was gesprongen, ofschoon Romulus hem dit verboden had.
Om de bevolking te doen aangroeien richtte Romulus op de Capitolinus een toevluchtsoord in voor vluchtelingen en daklozen. De vrouwen werden van de Sabini geroofd tijdens een feest, de Consualia, dat Romulus met het oog daarop had ingesteld (d.i. de Sabijnse maagdenroof). Gevolg hiervan was een oorlog tussen Latijnen en Sabijnen, waarin de geroofde vrouwen bemiddelend optraden. De samensmelting van de twee volkeren was er het gevolg van. Koning Romulus kende een voorspoedige regering van 40 jaar en werd toen vanaf het Marsveld op mysterieuze wijze ten hemel opgenomen. Sedertdien werd hij als de god Quirinus vereerd.
Nawerking: Romulus der Grosse, toneelwerk door Friedrich Dürrenmatt; Agnes und die Söhne der Wolfin, roman door Lothar Schreyen.
