Peleus

betekenis & definitie

Peleus - Zoon van Aiakos, koning van de Myrmidonen. Samen met zijn broer Telamon doodde hij zijn halfbroer Phokos. Dientengevolge moest hij in ballingschap gaan. Door een zuiveringsactie in Phtiotis werd Peleus van alle smet vrijgesproken en hij huwde Antigonè, de dochter van koning Eurytion. Ook toen trof hem het noodlot. Tijdens de jacht op het Kalydonische everzwijn doodde hij bij ongeluk zijn schoonvader en werd hij opnieuw verbannen. Bij zijn echtgenote Antigonè werd Peleus valselijk van ontrouw beschuldigd en zij verhing zich. Na andere avonturen huwde Peleus de zeenimf Thetis, een Nereïde, na heel wat verzet van haar kant. Op dit huwelijk tussen een mindere godin en een sterfelijke man waren alle goden uitgenodigd en aanwezig, met uitzondering van Eris (de Twist). Om zich hierover te wreken wierp Eris een gouden appel te midden van de feestvierenden en zaaide aldus onenigheid onder de godinnen, want de appel was voor de mooiste bestemd (zie Paris). Hun zoon was Achilleus. Terwijl deze voor Troia vocht, werd Peleus van de troon gestoten en hij eindigde zijn leven op het eiland Kos.