Gepubliceerd op 20-09-2017

Marcellus, Marcus Claudius

betekenis & definitie

Marcellus, Marcus Claudius - Romeins consul (3e eeuw v.C.). Hij bekleedde herhaaldelijk het consulaat. In 222 v.C. zegevierde hij over de Insubri, een Gallische stam, en doodde met eigen hand hun aanvoerder, koning Viridumarus. Daarom won hij de spolia opima en bevestigde zijn faam van knap bevelhebber. Na de slag bij Cannae en de vernieting van de Romeinse legioenen in 216 v.C. volgde een periode van defensief verweer tegen Hannibal onder bevel van Q. Fabius Maximus Cunctator. Marcellus huldigde meer een besliste politiek en was de eerste om Hannibal met succes offensief tegemoet te treden bij Nola. In 212 v.C. heroverde hij het afvallig geworden Syrakusae na een langdurige belegering. Hij plunderde de stad en bracht de kunstschatten als buit mee naar Rome. In 208 v.C. viel Marcellus in een hinderlaag, hem door de Carthagers gespannen, en hij sneuvelde bij Venusia in het jaar waarin hij voor de vijfde maal consul was.

< >