Dido - Dochter van een Fenicische koning.
Zij was naar Africa gevlucht en kocht er van de plaatselijke vorst, Iarbas, zoveel land als ze met een dierehuid kon omgeven. Ze sneed de rundshuid in zulke fijne draden dat zij een gebied kreeg waarop Carthago werd gesticht, met de burcht Byrsa. In de Aeneis van Vergilius wordt zij verliefd op Aeneas, die haar moet verlaten om zijn zending te volbrengen. Bij zijn afvaart pleegt zij zelfmoord.
Nawerking: Didon (1560), verloren tragedie door Jacques de la Taille (1542-62); Didon se sacrifiant, tragedie door Etienne Jodelle (1532-1573); Tragedy of Dido (gepubliceerd in 1594), tragedie door Christopher Warlowe (1564-1593) in samenwerking met Thomas Nash (1567-1601); Didon se sacrifiant (1603), tragedie door Alexander Hardy (1570-1630); Elisa Dido (1608-1609), tragedie door Cristobal de Viruès (1550-1610); Amores de Dido y Eneas, tragedie door Guillèn de Castro (1569-1631); Didon (1636), tragedie door de Franse schrijver Georges de Scudéry (1601-1667); Didon la chaste (1642), tragedie door de Franse schrijver François Boisrobert (1592-1662); Didone abbandonata (1724), drama door de Italiaanse auteur Metastase (Pietro Trapassi, 1698-1741), getoonzet door Domenico Sarro (1678-1741); Didone, door Francesco Cavalli (1602-1676) op tekst van Gian Francesco Busenello (gecreëerd in 1641); Didone (1748), opera door de Italiaanse componist N. Jomelli (1714-1774); Didone abbandonata, opera door de Tsjechische componist A. Leopold Kozeluh (1752-1818); Dido (1909), opera door de Griekse componist Denis Lavrange (1864-1941); Didone abbandonata (1770), opera door de Italiaanse componist Nicola Piccinni (1728-1800); Dido and Aeneas (1688-1690), opera door de Engelse componist Henry Purcell (1658-1695); Didone abbandonata, opera door Domenico Scarlatti (1685-1757); Didone abbandonata (1811), cantate door de Italiaanse componist Gioacchino Rossini (1792-1868).
