Gepubliceerd op 06-09-2017

Achilleus

betekenis & definitie

Achilleus - (Lat.: Achilles) Zoon van Peleus en Thetis (dochter van Nereus, een Nereïde), ook genoemd de Peleïde. Peleus was de koning van de Myrmidonen in Phthia, met wie Achilleus optrok in de oorlog tegen Troia. Thetis, zijn moeder, wilde hem onsterfelijk maken door hem in de wateren van de Styx te dompelen, waarbij zij hem met de hiel vasthield. Bijgevolg was Achilleus alleen aan de hiel kwetsbaar; volgens een andere sagenbron werd Achilleus onsterfelijk-onkwetsbaar gemaakt boven een tovervlam. Om hem aan het levensgevaar in de komende oorlog te onttrekken, verborg Thetis Achilleus onder de dochters van Lykomedes, koning van Skyros. Hier werd hij door een list van Odusseus ontdekt. Achilleus rukte mee op aan het hoofd van de Myrmidonen, op 50 schepen, begeleid door zijn vriend en schildwacht Patroklos. Bij Deidamia, dochter van Lykomedes, won Achilleus een zoon, nl. Neoptolemos. In de gevechten voor Troia was Achilleus de dapperste en mooiste held. Nadat zijn schildknaap Patroklos gesneuveld was, bevocht hij de zege op Troia en doodde Hektor en Penthesilea, koningin van de Amazonen. Uiteindelijk werd Achilleus dodelijk getroffen door een pijl, hem in de hiel geschoten door Paris.

Nawerking: Achille in Sciro (1749), opera door de Italiaanse componist N. Jomelli (1714-1774); Achille in Sciro (1664), opera door de Italiaanse componist Giovanni Legrenzi (1626-1690); Achille et Polyxène, tragédie lyrique door de Franse componist J.B. Lully (1632-1687) op tekst van J. Galbert de Campistron (1659-1723); Achille in Sciro (1785), opera door de Italiaanse componist Gaetano Pugnani (1731-1798); Achille et Déidamie (1735), tragédie lyrique door de Franse auteur Antoine Danchet (1671-1748) met muziek van de componist André Campra (1660-1744); Achille in Sciro, melodrama door de Italiaanse auteur Pietro Metastase (Pietro Trapassi, 1698-1782) met muziek van de componist Antonio Caldara (1670-1736), creatie in Wenen (1736); Achilleis (1799), gedicht door Wolfgang Goethe (1749-1832); Achille à Scyros (postuum 1836), tragedie door JeanCharles Luce de Lancival (1764-1810); opera’s Achille in Sciro werden nog gecomponeerd door Leonardo Leo (1694-1744) in Turijn (1743); door Johann Gottlieb Naumann (1741-1801) in Palermo (1767); door Giuseppe Sarti (1729-1802) in Florence (1772); door Giovanni Pasiello (1740-1816) in St.Petersburg (1780); door Pietro Antonio Coppola (1793-1877) in Napels (1832); Achille all’assalto di Troia, door Domenico Cimarosa (1749-1801).