(356 - 323 v. Chr.) Alexander de Grote was nauwelijks twintig jaar oud toen hij reeds gekroond werd tot koning van Macedonië, een klein land in het noorden van Griekenland.
Dertien jaar na zijn kroning stierf hij reeds - maar in die korte tijd slaagde hij erin een reusachtig rijk bijeen te vechten.Alexander was de zoon van koning Filippus en de leerling van de beroemde Griekse wijsgeer Aristoteles. In zijn tijd bestond Griekenland nog uit een groot aantal stadstaten: steden, die helemaal zelfstandig waren en geregeerd werden door een eigen koning. Filippus slaagde erin een paar van die stadstaten onder zijn gezag te brengen; Alexander veroverde na zijn kroning de overige. Vervolgens rukte hij met zijn legers op tegen het sterke Perzië, een land, dat vele malen groter was dan Macedonië. Maar de generaals van Alexander waren de beste uit die tijd en zijn soldaten waren uitstekend getraind. Alexander zelf was een knap veldheer, die altijd in het heetst van de strijd was om zijn mannen aan te voeren.
Perzië werd veroverd. En vervolgens Egypte. En vervolgens alle landen van het oosten tot aan de grens van India. India zelf bleef vrij... omdat Alexanders soldaten er genoeg van kregen. Ze waren het jarenlange vechten moe en wilden naar huis. Alexander gaf hun tenslotte hun zin en keerde terug naar Macedonië, waar hij korte tijd daarna stierf tengevolge van een koortsaanval.
Alexander de Grote was méér dan een goed veldheer. In de landen die hij veroverde, stichtte hij belangrijke steden; hij droeg de Griekse ideeën uit naar andere landen en probeerde de veroverde volkeren samen te bundelen tot één machtig rijk. Tussen de heersers van de oudheid neemt Alexander een belangrijke plaats in.