(r.k. maatschappijleer) het principe dat elk hoger orgaan slechts heeft te volbrengen wat lagere organen niet in zichzelf tot stand kunnen brengen. Bedoeld om tussen het individu en de staat sociale tussengeledingen te vestigen, zodat een optimaal functioneren van de diverse groeperingen (bij voorkeur georganiseerd naar beroep, resp. bedrijfstak) ontstaat, dat de uitersten van individualisme en collectivisme vermijdt. → Kath.
Volkspartij (kvp).Litt. F.Klüber. Grundlagen der kath. Gesellschaftslehre (1960).
