(handvest, charter),
1. een schriftelijke verklaring, opgemaakt om te dienen tot bewijs van een rechtsfeit en gewoonlijk van een rechtshandeling;
2. stuk met afhangend zegel (→ Plakkaten).
Een oorkonde moet voldoen aan een vaste vorm en moet de autoriteit vermelden voor wie de oorkonde moet worden opgemaakt. Men nam het begrip oorkonde zeer ruim, zodat het voor de oudste tijden elk echt schriftelijk document insloot.
Uit de vroege Middeleeuwen zijn weinig originele oorkonden over, wel een grote hoeveelheid sedert het midden van de 13e eeuw. Verzamelingen. J.M.Romein, Apparaat voor de studie der geschiedenis (le druk, 1949, blz. 21-23, nos. 15-46). België: A.Wauters, Table chronol. des chartres concernant I’hist. de la Belg. (11 dln. 1866-1965).
