romeinsch magistraat, die in zekere provinciën als consul (pro consule) fungeerde. De eerste P. was T.
Quinctius liarbatus (464 v. Chr.). Onder de republiek werd hel ambt van P. lang bekleed door eenen aftredenden consul; onder het keizerrijk was de P. bijna altijd iemand, geheel vreemd aan het consulaat. Rechtens moesten er nooit meer dan twee P. te gelijk zijn, en moest de tijd van hnn proconsulaat nooit langer duren dan een jaar; doch mettertijd werd zoowel hun getal vermeerderd als de tijd van duur hunner functie verlengd. De proconsuls gaven maar ai te dikwijls het voorbeeld van trots, knevelarij en wreedheid.
