veldheer van Alexander den Groote, kommandeerde de Stympheërs in den slag van Arbela, en veroverde vervolgens Bubacene; doch door de onverbloemde manier, waarop hij zijn gevoelen uitdrukte, mishaagde hij Alexander, die hem in de gevangenis liet werpen, en hem eerst lang daarna vergiffenis schonk. Hij verving Antipater iu do voogdij over de koningen en in het regentschap over het rijk (320 v.
Chr.). Cassander, zoon van An* tipater, geholpen door Ptolemeüs, verklaarde aan P. den oorlog. Bij verscheidene gevechten overwonnen, en door zijne bondgenooten verlaten, was P. genoodzaakt de wijk te nemen naar de Eloliêrs (317); eerst eenige jaren later kwam hij weder te voorschijn met Hercules, zoon van Alexander en Barsine, dien hij op den troon wilde plaatsen; doch hij liet zich verleiden door de bedriegelijke beloften van Cassander, en gaf zijne toestemming om den jongen prins gevangen te zetten (309 v. Chr.); daardoor beroofde hij zich van allen steun. Men weet niet wat er verder van P. geworden is.’
