lat. Lycia, tegenw. bet livah Tekke en een gedeelte van het livah Mentesj; landschap in Klein-Azië, ten Z. van Phrygië, tusschen Carië en Pamphylië, had lot voornaamste steden Myra en Patara.
Men vereerde er vooral Apollo. Achtereenvolgend behoorde E. aan Cresus, aan de Perzen, aan Alexander, aan Antigouus, aan de Seleucieden, aan de Rodiërs (190—168 v. Chr.), aan wien de Romeinen het deden afstaan door Anüochus-den-Groote: het werd ip naam weder vrij onder het bondgenootschap m&(de Romeinen, en eindelijk bij het keizerrijk ingelijfd onder Claudius.In de vroege oudheid was L. bewoond geweest door de Termilen en de Milyen, en had toen den naam gedragen van Milyas. In het N. T. is L. vermeld Hand. 27 : 5.
