beroemd bouwkundige te Florence, geb. 1398, gest. 1472, wijdde zich in zijne jeugd aan de regtsgeleerdheid en de oude talen. Ook in de muziek, vooral in het orgelspel en in het componeren, onderscheidde bij zich.
Evenzeer muntte hij uit in de schilderkunst, en zijne stukken met optisch perspectief, alsmede zijne verhandeling over de schilderkunst, maakten opgang. Zijne voornaamste roeping vond hij echter in de architectuur, en hierin trachtte hij de ouderwetsche gebouwen weder op prijs te doen stellen naar waarde en den antieken bouwtrant weder in zwang te brengen. Florence bezit veel gebouwen van hem; doch zijn roem. als architect had hij inzonderheid te danken aan de kerken San-Andrea te Mantua en San Francesco te Rimini. Zijn theoretisch werk over de bouwkunde De re aedificatoria (Florence 1485; Straatsburg 1541), dat in verscheidene talen werd overgezet, is van groote waarde.
