koning van Troje, zoon van Ilus en Eurydice, en vader van Priamus, heeft geen andere vermaardheid dan zijne kwade trouw. Toen Neptunus en Apolio uit den hemel verdreven waren hadden zij de taak op zich genomen de muren van L.’s stad weder op te bouwen, waarvoor hij hun eene zekere som gelds zou betalen; doch toen het werk voltooid was, onttrok de koning zich aan ziju gegeven woord.
Uit wraak hierover werd de stad bezocht door Apolio met de pest, en door Neptunus met overstrooming. Het orakel geraadpleegd zijnde deed uitspraak, dat de toorn der góden niet anders te stillen zoude zijn, dan door Hesione, des konings dochter, aan een zeemonster te offeren. Hercules nam op zich dat monster te dooden en Hesione te bevrijden, waarvoor L. hem twaalf zijner schoonste paarden zou afslaan; doch toen Hercules als overwinnaar uit den strijd kwam, trok L. andermaal zijn woord in. Hierop in toorn ontstoken, kwam Hercules het beleg opslaan voor Troje, bemachtigde de stad, en liet den koning met al zijne zonen ter dood brengen, alleenlijk uitgezonderd Priamus, die door Hercules op den troon gezet werd in zijns vaders plaats.
