duitsch dichter, geb. te Weenen 14 Januarij 1755, werd door den munt- en penningkundige Ekhel reeds vroeg in de studie der Ouden ingewijd. Door zijne »Gedichten” (Halle 1780, Leipzig 1784, Klagenfurt 1788) en nog meer door zijne riddergedichten Doollin von Mainz en Bliomberis maakte hij naam.
Als mensch was A. evenzeer geacht, werd 1794 in den rijks-ridderstand verheven, en stierf 1 Mei 1797. Al zijne werken zagen het licht in 10 deelen (Weenen 1812).
