berucht conventioneel, geb. 1762 te La Rochelle, was sedert 1785 advokaat te Parijs, wierp zich hartstogtelijk in de omwenteling, gaf eenige geschriften in het licht tegen de ministers van Lodewijk XVI, knoopte betrekkingen aan met Danton, Marat en Robespierre, werd na 10 Aug. substituut van den procureur der gemeente, en bestuurde gezamentlijk met Danton de bloedige dagen van September 1792. Door de kiezers van Parijs ter Conventie afgevaardigd, vervolgde hij als met verwoedheid eerst de koninklijke familie, toen de Girondijnen.
Benoemd tot lid van het-Comité de salut public”, organiseerde hij met Robespierre het stelsel van bet schrikbewind; hij onttrok zich echter al spoedig aan de rigting van Robespierre, dien hij beschuldigde van tirannij, en droeg veel bij tot de verwezentlijking van den 9 Thermidor. Desniettemin werd hij reeds kort na dien gedenkwaardigen dag voor de regtbank geroepen en met Collot d’Herbois naar Cayenne gedeporteerd (1795), waar hij, van alle amnestiën uitgesloten blijvende, ruim 20 jaren doorbragt, eer het hem gelukken mogt te ontsnappen naar Sint-Domingo, waar hij in 1819 te Port-au-Prince stierf.
