lat. lonia, tegenw. de kusten van Siwas, Saroekan en Atdin. Onder den naam van I. verstond men dat gedeelte van het aziatische kustland, dat zich uitstrekte van Phocea tot Milete, tusschen den Meander en den Hermus, en dat deel uitmaakte van Lydie (uitgenomen het zuidelijk gedeelte, dat tot Carie behoorde); men noemde dit kustland I., wegens de vele grieksche steden van ionischen oorsprong, die men er aantrof.
Onder die steden waren er 12, die eenen Twaalfstedenbond (den Ionischen Boni) vormden, nl.: 1) op het vasteland, van het N. naar het Z.: Phocea, Smirna, Clazomene, Erythraj, Teos, Lebedos, Colophon, Ephesus, Priëne, Milete; en 2) op de naburige eilanden: Chio en Samos.Reeds vroeg was I. vermaard door zijn handel, zijne scheepvaart, zijne koloniën, ziju rijkdom, zijne weelde, en den hoogen trap van ontwikkeling, waarop daar de schoone kunsten stonden. Onder de beroemde personen, die I. voortgebracht heeft, ontmoeten wij: Homerus, Archiloehus, Anacreon, Pythagoras, Thales van Milete, Heraclitus en Bias, Parrhasius, Aspasia, enz.Omstreeks H40 v. Chr. begon de landverhuizing der Ioniërs, die zich uit Attica kwamen nederzetten in Klein-Azie (zie IomèRs). Nagenoeg geheel I. werd na den ondergang van het Lydische rijk (548 v. Chr.) onderworpen door de Perzen, tegen wie I. in 504 in opstand kwam, doch weldra beteugeld werd, waarna het onder het perzische juk bleef, totdat het door de overwinningen der Grieken uit Europa in den 2en Medischen oorlog (480 en 479 v. Chr.) feitelijk zijne vrijheid terugbekwam, welke voorloopige toestand voortduurde, totdat bij het verdrag van Cimon (449 v. Chr.) I. rechtens onafhankelijk van Perzié verklaard werd. Maar van dat oogenblik af begon Athene zich aan I. te vergrijpen; het eigende zich Chio toe en Samos, en deed ook pogingen om de overige ionische steden van hare vrijheid te berooven: het verdrag van Antalcidas (587 v. Chr.) stelde die steden voor eenigen tijd ouder het gezag van den grooten koning. Vervolgens was I. bij afwisseling afhankelijk van Perzté, van Athene, van Sparta, of van de opvolgers van Alexander, en kwam eindelijk onder de overheersching der Romeinen, die slechts de steden van I. hare autonomie lieten behouden.
