het llva der Romeinen, het Mthali der Grieken, italiaansch eiland in de Middellandsche Zee, tegenover Piombino, en door het kanaal van Piomhino van het vasteland gescheiden, is ruim 4 vierk. mijlen groot, en bevolkt met 22,000 zielen; het is bergachtig, niet zeer vruchtbaar, brengt meer wijn voort, dan het voor eigen verbruik behoeft, en heeft rijke ijzermijnen bij Rio-Ferrajo, dat met PortoLongone en (de hoofdstad deseilands) Porto-Ferrajo het drietal voornaamste steden van E. vormt. De Romeinen hadden reeds nederzettingen op E., om voordeel te trekken van de mijnen.
In de I6e eeuw kwam E. onder het gezag van Pisa, 1290 werd het veroverd door de Genueezen, vervolgens door de strijdmacht van Lucca, daarna door de Spanjaarden, en eindelijk 1736 door de Napolitanen, die er meester van bleven tot 1801, toen E. bij het traktaat van Luneville aan Frankrijk kwam. Napoleon voegde E. eerst bij het koningrijk Etrurië, daarna bij het prinsdom Piombino, en eindelijk bij het fransche keizerrijk. Toen Napoleon 1814 afstand van den franschen troon deed, werd hem door de groote mogendheden het eiland E. als eigendom toegewezen, en hij hield daarverblijf sedert 3 Mei 1814, in naam alssouverein van E., maar inderdaad als gevangene, totdat hij 26 Febr. 1815 naar Frankrijk wist te ontsnappen, om aan de historieschrijvers de stof te leveren tot de geschiedenis der Honderd dagen (zie dat art.). Rij de Weener congres-acte werd E. aan Toskanen toegewezen, en met dat hertogdom kwam het in 1860 aan het koningrijk Italië.
