koning van Engeland, uit de Saksische dyuastie, zoon van Edmond I, volgde 955 zijn oom Edred op den troon. Hij berokkende zich vele en machtige vijanden, doordien hij al de dienaren van den overleden koning afdaukte.
Hij haalde zich ook de strenge berispingen der geestelijkheid op den hals, door zijnen hartstocht voor zekere Elgiva of Ethelgive, eene nicht van hem, met wie hij in het huwelijk trad, in strijd met de verordeningen der Kerk, of die, volgens de meening van anderen, zijne bijzit was. Zij werd hem ontrukt; evenzoo verloor hij zijne noordelijke provinciën, die aan zijnen broeder Edgar werden gegeven. Een en ander trok E. zich zoo sterk aan, dat hij stierf van verdriet (957).
