(eigenttijk Duraute, geb. 27 Mei 1263 te Florence, studeerde aldaar, te Bologna en te Padua phitosophie, later te Parijs ook theologie, diende zijn vaderland als krijgsman en als zaakgelastigde, en verrukte de wereld als dichter. Hij stierf 14 Sept. 1321 te Havenna, daar hij zijne laatste levensjaren als staatkundig vlugteling heeft moeten doorbrengen buiten zijn vaderland: want in 1502, toen de partij der zoogenaamde Zwarten, de overhand hield, was ü., die een warm voorstander was geweest van de Witten, veroordeeld om levend verbrand te worden ; doch hij had zich in tijds gered door de vlugt.
In deze zijne ballingschap vervaardigde hij de Divina Comedia, die in alle talen overgezet is en zijnen naam onsterfelijk gemaakt heeft en gemaakt zou hebben, al had bij al zijne overige pennevruchten niet geschreven. De in zijne werken, vooral in zijne Divina Comedia, door hem vereeuwigde Beatrix, die hij reeds als kind hartstogtelijk beminde, werd zeer jong door hem verleid; op 24-jarigen leeftijd werd zij hem ontrukt door den dood. Later trouwde D. en liet bij zijn overlijden verscheidene kinderen na; doch zijne liefde voor de schoone Beatrix schijnt altijd in zijne ziel te zijn blijven voortleven.
