lat. Corinthus, aanvankelijk Ephyrus genaamd, en bij de Turken Kordos, grieksche stad in den Peloponnesus (in Morea), op de landengte van Corinthe, 15 uren gaans benoordoosten Tripolitza, behoort tot de tegenwoordige prov.
Argolis; 8000 inw.; vele bronnen, waaronder de vermaarde fontein van Pyrene; talrijke ruinen.Eertijds vormde C. met zijn grondgebied een rijkje op zich zelven. Het was een der gewigtigste steden van Griekenland, zoowel door de talrijkheid zijner bevolking, zijn rijkdom en zijne weelde,(als door zijne koloniën. Het had twee havens, nl. Cenchrete aan de golf van Corinthe (golf van Lepanto), en Lecheum, aan de Egeïsche golf (golf van Athene). De stad werd beschermd door eene zeer sterke citadel, genaamd Acrocorinthe, en bezat tal van gedenkteekenen, standbeelden en voorwerpen van kunst. Ook is C. vermaard door zijne druiven (korinten, krenten) en door zijn koper-erts, dat gezegd werd goud en zilver te bevatten. De stad C. heeft baren naam gegeven aan eenen bouwtrant, genaamd de Corinthische Stijl. De zeden der bevolking van deze stad waren zeer losbandig, en de lichtekooijen in 0. waren befaamd door geheel Griekenland. Omstr. 1900 v. Chr. was C. gesticht door Ephyra, dochter van Phoroneus van Argos; het vormde aanvankelijk een monarchaal rijk, dat, volgens de overlevering, omstreeks 1350 v. Chr. geregeerd werd door Jason en Medea. Sisyphus, van helleensche afkomst, en zijne afstammelingen, bekleedden den troon tot 1160 v. Chr. Heraclidische vorsten (de eerste was Aletes en de laatste Telestes) regeerden er van 1160 af. Op Telestes volgden de Bacchiden, ook van koninklijken bloede; dezen veranderden het bestuur in eene soort van aristocratische republiek; toen werd C. geregeerd door magistraten, die slechts voor een jaar werden aangesteld, en prytanen genoemd werden. Omstr. 657 v. Chr. herstelde de tiran Cypselus de monarchie, en van hem ging het gezag over op zijnen zoon Periander (627—584). Diens opvolger Psammeticus werd dadelijk van den troon geworpen, en andermaal' 'werd C. eene republiek. Menigvuldig waren de oorlogen tusschen C. en Corcyra, deszelfs voornaamste kolonie; een dier oorlogen, in 434, gaf aanleiding tot den Peloponnesischen oorlog (431); in dien worstelstrijd hield C. steeds de zijde van Sparta. Doch in 395 v. Chr. verklaarde C. zich tegen Sparta, hetgeen aanleiding gaf tot den oorlog genaamd Oorlog van Corinthe (395—387). Even als de overige steden van Griekenland, onderwierp C. zich aan Pbilippus; het ontving eene macedonische bezetting (335 v. Chr.). Eerst in 243 v. Chr. werd C. door Aratus verlost van de vreemde overbeersching, en trad toen in den Acheischen Bond. Het werd toen de vergaderplaats voor de afgevaardigden van dien bond; maar te zwak om zich staande te houden tegen Rome, werd C. in 146 v. Chr. door Mummius ingenomen en verwoest. Weder opgebeurd door Augustus, begon het op nieuw te hloeijen onder de keizers. In het laatst der 3e eeuw werd het verwoest door de Herulen, in de 4e eeuw door de Visigothen, in de 7e door de Slawen. In 1205 werd C. bemagtigd door de Franschen, die meester waren van den Peloponnesus; en kort daarna werd het door dezen afgestaan aan de Venetianen. Deze behielden het tot 1715, hoewel zij het in den loop dier vijf eeuwen menigmaal gedurende eenigen tijd verloren hadden. In 1821 werd C. van de turksche overheerschiug verlost; doch eerst sedert 1830 is het begonnen zich weder op te beuren. Aan de Christenen te C. schreef de apostel Paulus twee zendbrieven.
