(graaf), italiaansch staatsman en schrijver, geb. 1789 te Turijn, eerst auditeur in den franschen staatsraad, vervolgens herhaalde malen gebruikt als keizerl. fransch regerings-commissaris in Italië, na den val van Napoleon tot 1821 gezantschapssecretaris van Sardinië te Londen. Van 1821 tot 1823 leefde hij te Turijn geheel voor de wetenschap, schreef eene Geschiedenis van Italië tot op Karei den Groote, vertaalde Leo’s geschrift over de lombardische steden, en gaf door de Speranzed'Italia (d. i.
Italiê's Hoop) aan de gematigd-liberale partij een middelpunt (1843). Ook zijn compendium der ital. geschiedenis vond allerwege goedkeuring (5e druk, Bastia 1849). Medewerker aan het turijnsche dagblad "11 Risorgimento”. was hij tevens de leider der gematigde liberalen, en trad in de italiaansche zaken vooral sedert 1847 op den voorgrond. Van 16 Maart tot 8 Julij 1848 was hij president van den ministerraad, zonder portefeuille, nam daarna geen deel meer aan de staatszaken, en stierf 3 Junij 1853.
