d. i. zonen van Barmek, speelden eene groote rol onder de eerste abbassidische kalifen.
1) De eerste der B., waarvan de geschiedenis gewag maakt, is Khaled, zoon van Barmek. Hij werd omstr. 750 tot de waardigheid van grootvizier verheven door Aboel-Abbas, dien hij op den troon had helpen brengen, en behield die waardigheid eenigen tijd onder Almanzor, van wiens roemrijke regering Khaled als het ware de ziel was. Vervolgens (765) werd hij gouverneur van Mossoel, en 778 belast met de opvoeding van den troon-opvolger Haroen-alRazjid, doch stierf reeds kort daarna.
2) Jahia, de zoon van Khaled, voerde de magt en het aanzien der B. ten toppunt, droeg er krachtig toe bij, om de kroon te verzekeren aan Haroen, die naauwelijks den troon had beklommen (786) of hij maakte uit erkentelijkheid Jahia vizier; en grootendeels aan dezen vizier is de glorie te wijten van de regering van Haroen-al-Razjid.
3) Fadhi, en
4) Djafar (de Giafar uit de "Duizend en een Nachten”), twee der vele zonen van Jahia, deelden in de zelfde gunst en magt als hun vader; zij werden de "Klein-Viziers” genoemd. Fadhi was het hoofd van de regterlijke magt; Djafar, over het paleis van den kalif gesteld, was des vorsten vriend en vertrouweling, en werd tevens belast met de opvoeding van Haroen's zoon Al-Mamoen. Na 17 jaren van weergaloozen voorspoed werd het geslacht der B. eensklaps ten val gebragt door dien zelfden Haroen-al-Razjid, die zooveel aan deze familie te danken had. Djafar, naauwelijks 37 jaren oud, werd ter dood gebragt (803); Jahia en diens zoon Fadhi werden ver weggevoerd en gevangen gezet; al de bloedverwanten en vrienden der B. werden omgebragt of in den kerker geworpen en beroofd van hunne bezittingen, zonder dat men met juistheid weet wat de oorzaak is geweest van al die wreedheden. Sommigen zeggen.dat Haroen naijverig was geworden op de magt der B. en hen daarom uit den weg ruimde, om niet langer zelf slechts innaam te regeren; anderen beweren, dat Djafar de vrijheid had geschonken aan een afstammeling van Ali, in weerwil dat Haroen gelast had dezen ter dood te doen brengen; en weder anderen zijn van meening, dat Djafar eene zuster van Haroen verleid had,met name Abbassa,op wie Haroen zelf verliefd was.
