bisschop van Laodicea in Syrië sedert 362, bestrijder van het Arianismus. Toen Julianus de Christen de scholen deroude letterkunde gesloten had, vervaardigde A., met en benevens zijn vader (A. de Oude, geboortig uit Alexandrië, die eerst te Berytus leerde en toen te Laodicea, waar hij presbyter was) heldendichten en treurspelen, ontleend aan het Oude Testament, en Dialogen over onderwerpen uit het Nieuwe Testament.
A. leerde, dat in Christus, in plaats van den Geest, zich de Logos met eeh menschelijk ligchaam en met eene dierlijke ziel vereenzelvigd had. Zijne leer, Apollinarismus genoemd, werd door verscheidene synoden verworpen. Zijne aanhangers, de Apollinaristen, verspreidden zich in Syrië en in de aangrenzende landen, en vormden eigene gemeenten. Na den dood van A. omstreeks 382 begon er verdeeldheid onder hen te heerschen, totdat ze zich na 428 deels met de Orthodoxen, deels met de Monophysiten vermengden.
