een archipel in de golf van Bengalen, ten zuiden van kaap Negrais, strekt zich uit tusschen 10° 30’ en 13° 40 noorderbreedte bij 110° tot 110° 40'oosterlengte, en wordt door de Duncansdoorvaart en de Clenghs-straat iu drie groepen gesplitst, namelijk: de kleine A., de groote A., en de Kokos-eilanden. De grondsoppervlakte van al die eilanden gezamentlijk wordt op f40 vierk. mijlen geschat, de bevolking op 3000 zielen, die veel overeenkomst hebben met het Neger-ras; ze zijn zwak van ligchaamsbouw, dik van buik en vreemd aan alle beschaving.
Ze groeten elkander op eene vreemde manier, namelijk : ze ligten het regterbeen op, en slaan dau met de vlakke hand op de scheen. DeA.-eilanden moeten rijk aan delfstoffen zijn, bijzonder aan metalen, en de digte bosschen leveren voortreffelijk timmerhout. Opmerkelijk is het echter, dat nergens op de A.-eilanden kokosboomen gevonden worden, die overal elders in Oost-Indië zoo overvloedig zijn. De plantengroei is overigens rijk, het klimaat daarentegen ongezond. De doordeEngelschen 1791 en 1793 bij Port Chatham en bij Port Coruwallis aangelegde koloniën hebben zij weder moeten verlaten. Of de latere colonisatie-proeven der Denen en Franschen een duurzamer resultaat zullen opleveren, valt - wanneer men de ongezondheid van het klimaat en de moeijelijkheid om met de inboorlingen betrekkingen aan te knoopen in aanmerking neemt - te betwijfelen. In 1858 werd Port Blair op deze eilanden door de Engelschen gekozen tot strafkolonie voor de Sepoy- (ofCipay-) rebellen.
