of Almanzor (arab. Al-Mansoer, d. i. de Onoverwinnelijke).
Deze naam is door verscheidene personen gedragen; de voornaamste zijn: 1) A. (voluit; Aboe-Dzjiafer-Abdallah-ben-Mohammed-al-Mansoer), tweede kalif uit den stam der Abbassiden, was de opvolger van zijn broeder Aboel-Abbas, ontdeed zich van zijnen oom Abdallah, die hem den troon betwistte, en van den veldheer Aboe-Moslom, dien hij wantrouwde. Hij regeerde van 754 tot 775, was de verdrukker van het Christendom in Syrié en Egypte, nogtans een voorstander van kunsten en wetenschappen. Streng van zeden, was hij een vijand van al wat naar zinnelijkheid zweemde. De zwarte kleeding werd onder hem nationale dragt. Hij ondernam verscheidene veldtogten tegen de Grieken, tegen de partij der Ommiaden en tegen de Aliden, stichtte de stad Bagdad, die de zetel werd van het musulmanische gezag, en maakte eenige veroveringen in het noorden van l’erzië en in Klein-Azié; maar door vrijgelatene buitenlandsche slaven tot. stadhouders der wingewesten te benoemen, ondermijnde hij de magt der kalifen; hij verloor Spanje, dat door de Ommiaden voor goed aan de Abbassiden ontweldigd werd, en stierf 775 op eene bedevaart naar Mekka, 63 jaren oud zijnde.
2) A. (voluit: Aboe-Amer-Mohammed-al-Mansoer), een van de beroemdste veldheeren der Mooren in Spanje,geb. 939 te Algesiras in Andaluzié, klom op tot de hoogste rangen bij het leger. Na den dood van Al-Hakem II aan het hoofd van het bewind geroepen te Cordova, regeerde hij niet evenveel wijsheid als kracht, en maakte de wapenen der Mooren geducht voor de christen-vorsten in Spanje. Na in den slag van Calatanazor in Ouil-Castiliê door de Christenen overwonnen te zijn, bij welken veldslag de Mooren, die op het slagveld bleven, geschat werden op 50,000 man, trok hij zich die nederlaag derwijze aan, dat hij (998 of 1001) te Medina-Celi stierf van verdriet.
3) A. (voluit; Yakoeb-al-Modzjahed-al-Maiisoer). uit het geslacht der Almohaden, regeerde over NoordAfrika en moorsch Spanje van 1184 tot 1199, sloeg de Almoraviden af, die hem den troon betwistten, en was een geduchte vijand voor de christen-vorsten in Spanje. In 1195 behaalde hij, te Alarcos, op Alfons IX van Castilié eene overwinning, waarbij meer dan 30,000 Christenen op het slagveld bleven liggen.
