Het is oudheid- en volkenkundig gebruikelijk om een onbekende mens te noemen naar een product dat hij vervaardigde (zoals het reeds bovengenoemde Trechterbekervolk) of een ding te noemen naar de vindplaats. Bij de hunebedden is het echter uitgesloten dat de Hunnen, die ongeveer drieduizend jaar later Europa op zijn grondvesten deden schudden, de bouwers van deze grafkelders zijn geweest.
Picardt verklaart: tis een oudt Erfgerugte dat de Hunen dit Huys gebouwd hebben: maer wie sijn deze gheweest: niet Hunnen maar Hunen, Huynen, dat sijn volgens onse landts-sprake Reusen'. Een andere schrijver, die in 1724 Picardts ideeën aanvalt, zegt: 'groote Grafsteden, of grafsteenen, geeven geen bewijs dat er luiden van aanzien of magt, of die het verdient hebben begraaven zijn'. Verder: 'maar dewijl Hunne noch op sommige plaatzen hier omstreeks een dood lichaam betekent, en Huinekleed voor een waade of doodkleed genomen wordt; zoo zouw ik al andere bewijzen moeten zien om de gemelde Hunnen voor de oudste inwooners van dit landschap te erkennen'.
