Bui

betekenis & definitie

s., bui, buoi; — waaruit alleen wind komt, wynbuoi; koude —, skip mei sûre apels; de -en volgen elkaar op, de iene bui jaget de oare; (stemming), rite, gyl; een verliefde —, in griene rite; een knorrige — hebben, in forkeard steed yn ’e holle hawwe, in min sin hawwe; een boze — krijgen, it mâl fel, jak oantsjen.