I. (uit)spuwen, opgeven; fig. uitbraken, loslaten, afgeven; cracher du coton, een droge keel hebben; cracher du latin, Latijn uitkramen; faire cracher, weten los te krijgen; c'est son père tout craché, het is sprekend (op en top, krek) zijn vader;
II. spuwen; spatten [pen]; blazen [v. kat]; cracher au bassin, opdokken; ermee voor de dag komen; cracher au visage de qn., iem. beledigen; cracher sur, versmaden, minachting hebben voor.
