Het begin van de race, aangegeven door middel van een lichtsignaal. Voorheen ging een rood licht op groen, tegenwoordig gaat een rij rode lampen uit ten teken dat de race gestart is.
Zodra alle auto’s stilstaan op hun aangewezen positie, gaan er boven de baan, goed zichtbaar voor alle coureurs, een voor een vijf rode startlichten aan. Dat gebeurt automatisch, met een interval van een seconde. Daarna gaat de hele rij lampen uit: het teken dat de race is gestart. Dit doet de racedirecteur handmatig, zodat er mogelijkheid is tot enige fluctuatie. Dit is om te voorkomen dat auto’s met behulp van software het doven van de startlichten kunnen voorspellen en geautomatiseerd van start kunnen gaan.
De start is een van de aspecten van Formule 1-racen waar een coureur behoorlijk wat verschil kan maken. Allereerst bepaalt de coureur het juiste toerental, en moet hij de handbediende koppeling precies zo laten opkomen dat hij optimaal accelereert. Te veel toeren zal resulteren in wielspin en verlies van positie. Bij een te laag toerental of een te bruuske bediening van de koppeling komt de auto niet goed weg of slaat de motor af. Vervolgens is het voor de coureur de kunst om positie te kiezen. Wie te voorzichtig van start gaat, raakt achterop.
Te wild beginnen kan leiden tot een spin of een ongeluk. Geluk speelt ook een rol: een coureur die moet uitwijken voor een ongeluk, kan door zijn manoeuvre een nieuwe aanrijding veroorzaken.
