Een aanzienlijk deel van het motorvermogen van een Formule 1-auto wordt geleverd door twee hybridesystemen.
Toen rond 2008 zowel Toyota als Honda de Formule 1 verliet omdat de technologie niet langer relevant was voor hun productiemodellen, was het een kwestie van tijd voordat de Formule 1 zou overstappen op hybridemotoren. Die waren immers in opmars in het straatbeeld en de Formule 1 kon daarbij niet achterblijven. De eerste systemen om energie terug te winnen bij het remmen waren zwaar, weinig efficiënt en onbetrouwbaar. Vanaf 2014 hebben Formule 1-motoren twee gescheiden hybridesystemen. Het eerste is de MGU-K, wat staat voor Motor Generator Unit-Kinetic. Het slaat aan de achteras energie op tijdens het remmen.
De techniek stamt uit 2010, toen het nog KERS heette en elke ronde gedurende enkele seconden 60 pk aan extra motorvermogen kon vrijgeven. De huidige MGU-K kan gedurende bijna een hele ronde tot 160 pk afgeven. Het tweede systeem heet MGU-H, wat staat voor Motor Generator Unit-Heat. Deze generator slaat energie op die wordt geleverd door het draaien van de turbo. Deze energie kan vervolgens worden gebruikt om bij lage toerentallen de turbodruk op peil te houden. En bij hoge toerentallen, als de turbo door de uitlaatgassen wordt aangejaagd, rechtstreeks vermogen leveren aan de elektromotor en daarmee aan de achterwielen van de auto.