Tweevoudig wereldkampioen bij Renault, vastgelopen bij Ferrari, geknakt bij McLaren en na een afwezigheid van twee jaar in 2021 terug in de Formule 1 bij Alpine.
Geboren: 29 juli 1981 Actief: 2001-heden Overwinningen: 32 Wereldkampioen: 2005, 2006
Als de jonge Fernando Alonso in 1999 in Spanje een relatief onbeduidend kampioenschap wint, trekt hij de aandacht van coureursmanager en Renault-teambaas Flavio Briatore. Die ziet wel wat in de coureur uit Oviedo en stalt hem in de Formule 3000, in die jaren de laatste raceklasse onder de Formule 1. Alonso wint op SpaFrancorchamps en Briatore leent zijn pupil uit aan het Formule 1 -team van Minardi. Bij dat achterhoedeteam kan Alonso rustig rijpen. In 2003 begint het grote werk: Briatore heeft zijn man helemaal klaargestoomd om Renault wereldkampioen te maken. Dat lukt in 2005, als Alonso een eind maakt aan een reeks van vijf opeenvolgende wereldtitels voor Michael Schumacher.
In 2006 zijn Renault en Alonso opnieuw het sterkst, maar Alonso voorvoelt een wisseling van de wacht en vertrekt naar McLaren. Daar voelt hij zich benadeeld ten opzichte van teamgenoot Lewis Hamilton en na een ongelukkig seizoen keert hij terug bij Renault. Dat is echter geen kampioensteam meer, en in 2010 begint Alonso aan zijn nieuwe missie: wereldkampioen worden met Ferrari. Gedurende vijf seizoenen wordt Alonso vermalen onder de steen der verwachting, totdat hij in 2015 tekent bij de hernieuwde samenwerking tussen McLaren en Honda. De Japanse motoren zijn krachteloos en brandgevaarlijk en eind 2018 geeft Alonso er de brui aan. Het resultaat van drie jaar McLaren-Honda: nul podiumplaatsen. Na twee mislukte pogingen de Indy 500 te winnen, keert Alonso in 2021 op 39-jarige leeftijd terug in de Formule 1.