Sinds 2010 is bijtanken tijdens de race verboden, maar het was ooit een belangrijk strategisch element.
In 1957 had Juan Manuel Fangio voor de start van de Grand Prix van Duitsland een slim plannetje bedacht. Hij startte de race op halflege tanks, reed met zijn lichte auto eenvoudig weg van de rest van het veld en kwam halverwege de race naar de pits om bij te tanken én - al even zeldzaam - banden te verwisselen. Tot dan toe kwamen coureurs alleen naar de pits als er een probleem moest worden opgelost, maar Fangio toonde die race de strategische waarde van een pitstop aan. Al ging het niet vanzelf: een monteur liet een wielmoer onder de auto vallen, Fangio stapte ondertussen uit om een flesje limonade leegte drinken. Toen hij de race hervatte had Fangio anderhalve minuut stilgestaan, maar met zijn nieuwe banden haalde hij iedereen in en won de race. Daarna was bijtanken jarenlang verboden.
In 1994 werd bijtanken niet alleen toegestaan, maar zelfs verplicht. Het strategisch voordeel verviel daarmee grotendeels. De risico’s bleven. Jos Verstappen vloog in 1994 in brand, verschillende coureurs reden de pitstraat uit met de tankslang nog aan hun auto. De FIA zag in dat dit een nodeloos risico met zich meebracht en verbood het bijtanken in 2010.