‘De Nederlandse bedrijfscultuur’, aldus Trouw op 25 november 2000, ‘kan niet zonder – wat met een vreselijk woord genoemd wordt – serviceability, en wat je met een even vreselijk, negentiende-eeuws Nederlands woord “dienstbaarheid” kunt noemen.’
Nu is dienstbaarheid geen negentiende-eeuws woord – het is in 1580 voor het eerst opgetekend – maar serviceability wel. Althans in het Engels. In het Nederlands is het nieuw. In de digitale krantenleggers is het slechts eenmaal aangetroffen, maar op Nederlandse websites komt het inmiddels tientallen keren voor, wat weer eens illustreert dat kranten en tijdschriften niet langer de voornaamste podia voor taalvernieuwing zijn.
