Op school aan de leerlingen verstrekt fruit. In april 1999 stelde het Groenten & Fruit Bureau voor om vanaf 1 januari 2000 op honderd Nederlandse basisscholen schoolfruit ter beschikking te stellen. Het vond toen geen gehoor. Tussen oktober en december 2000 laaide de discussie over het schoolfruit weer op, ditmaal in de Tweede Kamer, waardoor het woord frequent in Nederlandse kranten te lezen was. ‘Nieuwe kans voor schoolfruit’, ‘Europa moet schoolfruit redden’, ‘CDA wil subsidie voor schoolfruit’, ‘Schoolfruit oogst bijval’, ‘Schoolfruit een stap dichterbij’, ‘Minister Borst vindt schoolfruit noodzaak’ en ‘Borst: liever schoolfruit dan schoolmelk’ kopten de kranten, waarbij schoolfruit werd behandeld alsof het al járen bestaat. Vanzelfsprekend is het gevormd naar het voorbeeld van de schoolmelk, die in 1937 voor het eerst op Nederlandse scholen werd verstrekt.
Jan Mulder, die een goed oog heeft voor neologismen, schreef op 2 december in de Volkskrant: ‘Schoolfruit. Het woord zit me niet echt lekker. Schoolfruit. Het roept alles bij me op, behalve peren en kersen.’
