Onder hulpverleners en psychologen schijnt eindejaarshypochondrie een bekend verschijnsel te zijn, maar het woord is nieuw. Het debuteerde op 27 december 1999 in de Volkskrant, samen met de afleiding eindejaarshypochonder. De krant liet Frans Boer aan het woord, een pastoraal werker die in Zeist een zogenoemde Millenniumwinkel had opgezet om samen met vijftig vrijwilligers ‘een warm hart en een open oor’ te bieden aan iedereen die dat wil.
De gebruikelijke eindejaarshypochondrie heeft door de millenniumwende een extra prikkel gekregen, zegt Boer. ‘Veel mensen hebben een vage angst over wat hun boven het hoofd hangt en brengen dat in verband met de bijbel’, stelt hij. Boer vindt dat typerend voor het postchristelijke tijdperk. ‘Mensen hebben de klok horen luiden, maar weten niet meer waar de klepel hangt. Het zegt genoeg dat honderden mensen het KNMI bellen als medium Mariska in de Betuwe een natuurramp voorspelt. Als je niet meer over religie praat, geloven mensen uiteindelijk alles.’
Aan wat voor klachten de eindejaarshypochonder precies lijdt, werd niet duidelijk. Verhalen over het einde der tijden werden in de Millenniumwinkel in ieder geval niet serieus genomen. En voor wie er behoefte aan had, was er gratis een ‘Millennium Survival Kit’: een waxinelichtje, een zakje poedersuiker, een trekbommetje en een gratis cursus christelijk geloof.
