Het sterven van een zachte dood. De term wordt tegenwoordig gebruikt met betrekking tot hoogbejaarde of zieke mensen die langzaam wegglijden uit het leven doordat ze weigeren te eten en te drinken of doordat ze geen eten en drinken meer krijgen. Het is een vorm van euthanasie. Het woord werd populair gemaakt door psychiater B.E. Chabot (die publiceerde over versterving, doodsverlangen en onmacht) maar is al eeuwenoud.
In 1553 werd versterven voor het eerst aangetroffen. Toen betekende het (volgens het WNT): mortificeren, dooden oft dootachtig maken. In 1997 ontstond in Nederland een emotionele discussie rond het ‘versterven’ in verpleeghuizen. Nabestaanden beschuldigden diverse verpleeghuizen zelfs van moord.
In zo’n katholiek ziekenhuis als waar hij lag, krijg je dan die quasi euthanasie-problemen. Dan doen ze aan versterven.
Nieuwe Revu, 11-08-99
Toen de vrij gewone praktijk van het ‘versterven’ in het gelijknamige Groninger verpleeghuis een gezicht kreeg, was het land even te klein.
Elsevier, 21-08-99
