Damesondergoed gemaakt van licht en kostbaar materiaal (linnen, nylon, zijde enzovoort). Oorspronkelijk had dit Franse woord helemaal niets te maken met ondergoed en betekende het gewoon linnengoed. Sinds het begin van de twintigste eeuw wordt het bij ons in de huidige betekenis gebruikt, aanvankelijk vooral in de meervoudsvorm. Het WNT citeert o.a. J.C.A. Everwijn (‘Beschrijving van handel en nijverheid in Nederland’, 2 dln. 1912). Wellicht is deze betekenis, die in het Frans ongewoon is, overgewaaid uit Engeland.
De term klinkt minder lijfelijk dan ondergoed. Bovendien wordt de associatie gelegd met chic, elegant, daar waar ‘ondergoed’ nogal plat klinkt. Vroeger vond men het onbetamelijk om rechtstreeks naar bepaalde lichaamsdelen te verwijzen, vandaar ook het taboe rond onderkleding. Zie ook brassière* en foundation*'.
’Heb jij eigenlijk lingerie?’ vraagt hij.
Ik toon hem de satijnen slip en b.h. die ik indertijd gekocht heb voor onze eerste nacht samen, maar het slipje is hem te klein, en zijn rug is te breed voor de b.h.
Kristien Hemmerecbts: Zegt zij, zegt hij. 1988
En wat vroeg hij? Een ‘leuke, vlotte, en (echt) slanke vrouw tot ca. 38 jaar, draagt óók rok-jurk, beetje vrouwelijk type dus, en weet soms mooie lingerie ook te waarderen in een goed samenspel met elkaar. Durf jij?’
Elsevier, 22-02-92
