Eufemisme uit homokringen voor een ‘medehomo, medelesbienne’. Gesignaleerd door A. Joustra. Hij geeft een vindplaats uit 1981. Het woord is echter al veel ouder en bestond volgens het tijdschrift ‘Opzij’ (oktober 1989) al in de jaren vijftig en werd aanvankelijk vooral gebruikt in contactadvertenties.
Kunst & Schutte sluiten zich hierbij aan en citeren een coc-brochure uit 1952. Als versluierende benaming nog steeds erg populair. Kijk ook onder g.g.*.
Aan het eind van de week was ik ervan overtuigd dat mijn ‘gevoelsgenoten’ mij niet zonder antwoord het weekend in lieten gaan...
René Stoute: Het grimmig genieten. 1991
Eenvoudige dranklokalen waar verhit een gelijkgeslachtelijke polonaise werd gehost; chique nachtclubs waar de lesbische beau monde, bevallig op het pluche gevlijd, de monocle op de neus, kon kijken naar sapfisch cabaret of dans; intellectuele cafés waar de medewerksters en lezeressen van de lesbische tijdschriften elkaar troffen om te discussiëren; lesbische kegelclubs; lesbische dansscholen; lesbische roeiverenigingen gevoelsgenotes konden zich op elk tijdstip van de dag in eigensoortig vermaak storten.
De Groene Amsterdammer, 21-06-95
