Medische term voor winderigheid. Volgens het Etymologisch Woordenboek van Van Dale rond 1832 opgetekend in ons taalgebied. Op lichaamsafscheidingen rustte in het verleden altijd een groot taboe. Praten over geuren en afscheidingsproducten van het lichaam werd sociaal nooit helemaal geaccepteerd. Alleen in medische kringen was de discussie over excreties en secreties aanvaardbaar.
Artsen moesten immers voortdurend diagnoses stellen aan de hand van het bloed, de uitwerpselen en dergelijke van de patiënt. Liefst greep men daarom terug op de meer technische termen. Perfecte toevluchtsoorden vormden de talen van de medici en de wetenschap: Latijn en Grieks. Het hoeft ons dan ook niet te verbazen dat ook dit woord is afgeleid van het Latijn (flatus). Alles hangt ook af van de cultuur waartoe men behoort. De houding tegenover dergelijke gebreken kan daarom verschillen van volk tot volk.
In China bijvoorbeeld behoort boeren na een maaltijd tot de etiquettevorm: het duidt op verzadiging en genot. Een Europese gastvrouw daarentegen zou het als een belediging van haar keuken beschouwen indien haar gast na een maaltijd ‘een wind* zou laten’.
En dan is er zijn beruchte personificatie van The Fartman. Hij geeft publiekelijk toe dat hij ietwat last heeft van flatulentie maar dit ‘gebrek’ buigt hij handig om tot een kwaliteit bij zijn strijd tegen het onrecht (‘Fartman to the rescue’).
Movie, de interactieve filmgids, 17-09-97
Sommige groenten, zoals bonen, spruitjes, bloemkool en broccoli, veroorzaken grote hoeveelheden gas in onze darmen, waardoor we gemiddeld vier keer meer winden laten dan anders. Flatulentie heet dat verschijnsel.
Humo, 23-11-99
Wie ‘wind’ intikt bij ‘Pick a problem’ duizelt het van de feiten over flatulentie, zoals deze kwaal in medisch jargon heet.
Het Parool, 17-06-2000
