triomferen - copuleren; eig. ‘de overwinning vieren’; vervolgens ‘feestvieren; pretmaken’ (vgl. vreugde en rage). Adieu, mijn dubbel vel!'(= slet, H.) doen ie met haer triumpheerde en vraechde ic niewers na.
Si paeiter so vele met haren valschen monde, Antw. Liedb. (ed. vox FALLERSLEBEN) 47 [1544].
