mos(je) - ontuchtige vrouw. Mos < rotw. mosse, jonge koe.
Het woord is wsch. van Duitse landlopers afkomstig. Mosse Die hem wel te bedde sal diene, Veelderh. Gen. Dichten 108 [1600].Het mosje was aen ’t spit, VAN MERWEDE v. KL., R. Mintr. 64 [1651].