Bruinkool, de tussenvorm van turf en steenkool, wordt naar het voorkomen op verschillende wijze gewonnen: op grote diepte onder behoorlijk gesteente, of dicht onder de oppervlakte onder los materiaal. De winning kan dan plaats hebben op dezelfde wijze als die van steenkool, of door gewone afgraving van de bovenliggende lagen; in het laatste geval spreekt men van dagbouw, omdat de ontginning bij daglicht geschiedt.
Voor die afgraving worden dan de daarvoor geschikte machines, als graafschoppen, emmerladders, e.d. in combinatie met smalspoortreinen gebruikt. Bruinkool kan in zeer grote velden voorkomen en wordt dikwijls ter plaatse gebruikt voor het stoken van stoomketels van electrische centrales, zoals b.v. bij Keulen.
In ons land is de enige bruinkolenontginning, die zich in oorlogs- en vredesjaren heeft kunnen handhaven, de ontginning Carisborg bij Treebeek. De opgegraven bruinkool wordt hier gedroogd, ten dele verstookt onder de stoomketels van het eigen bedrijf, verder verkocht als brandstof in dezelfde vorm, maar in hoofdzaak in de vorm van bruinkoolbriketten of sloffen.
Deze vorm wordt verkregen door de bruinkool onder hoge druk samen te persen, waarbij zonder verder bindmiddel de stevige briket ontstaat.
