Kwijtschelding van tijdelijke straffen die men na vergeving der zonden hier of in het hiernamaals zou moeten ondergaan. Deze kwijtschelding was vaak tegen geld verkrijgbaar en de daarbij optredende misstanden leidden tot een felle oppositie van de kant der Hervormers.
Aflaten vindt men reeds vroeg in de Middeleeuwen. Veel voorkomende aflaten waren die bij de bouw of herbouw van een kerk. Ze werden beloofd aan hen, die deze kerk zouden bezoeken en haar iets wilden legateren. Dit was bijv. het geval bij de Maria Magdalena kerk in Goes in 1414 en die van Triniteit te Terneuzen in 1340. Gewoonlijk moest de toestemming tot het verkopen van een aflaat duur worden betaald, zeker wanneer het ging over een algemene aflaat, die alle straffen kwijtschold. In Zeeland moest tweederde van zulk een aflaat worden afgedragen aan de graaf, terwijl één-derde naar Rome ging.De Dijkaflaat was voor Zeeland van belang. Ze kon worden uitgeschreven wanneer dijken waren doorgebroken. Hierbij werd twee-derde van de opbrengst bestemd voor dijkherstel. Onder de regering van Karei V, toen men veel last had van overstromingen, werden ten bate van de dij kaflaten de andere zoveel mogelijk geweerd.
LITERATUUR
R.R. Post, Kerkelijke verhoudingen. Van Empel en Pieters, Zeeland.
