vestigden zich in een voor hen gebouwd klooster aan de Moergestelseweg, in de omgeving van de Trappistenabdij, nadat zij in 1903 verdreven waren uit haar klooster in de Franse Vogezen. Het klooster kreeg de naam van Notre Dame du Perpétuel Secours; negen jaar hebben de zusters daar gewoond.
Nadat in 1912 de toestand voor de katholieke kerk in Frankrijk beter was geworden, keerden zij naar het oude klooster terug. Het klooster heeft nog dienst gedaan als onderdak voor de paters van de H.H. Harten, als toevluchtsoord voor Belgische vluchtelingen in de Eerste Wereldoorlog, als opslagplaats en magazijn van een wollenstoffenfabriek, als zigeunerschool, als tehuis van de padvinders en als café. Voor de Trappistinnen werd in het centrum van Berkel-Enschot een nieuwe abdij gebouwd, de Abdij van O.L. Vrouw van Altijddurende Bijstand.
