Oorspr. een meesterteken. Door dit teken op zijn boeken werd de meester verantwoordelijk voor zijn waar.
Het eerste merk had iets eigens. D.en komen in Frl. niet veel voor.
G. v. d. Rade had er een (Consllio numinis, bewogen door de geest).
Ook Cl. Fonteyne, Hero Nauta en H.
Rintjes hadden sprekende D.en. De meeste drukkers hebben echter verschillende D. en gebruikt of leenden ze van elkaar.
Zo komt het merk Integritas assecla invidiae (Rechtschapenheid gaat gepaard met nijd) voor bij Ids Alberts, S. v. Haringhouck en Joh.
Gijselaar. De opvolgers in een zaak gebruikten het merk van hun voorgangers.
Studie van de Fr. merken doet de humanistisch-chr. achtergrond der gebruikers opmerken, zie Zinspreuken.Zie: A. C. Nielson, Lat. zinspreuken op Ned. Boekmerken (Amsterdam 1952).
