In tegenstelling met het huidige spraakgebruik werd een ‘erf’, de onbebouwde ruimte bij of rondom een woning, vroeger algemeen een werf genoemd (Zaanse uitspraak: worf). Ook de stukken land waarop de molens waren geplaatst heetten werven, evenals de opslagplaatsen van de houthandels en -zagerijen.
Hout werd vaak ‘aan de werf gekocht’. Uiteraard werden ook de terreinen waarop zich de scheepsbouwerijen vestigden, werven genoemd. In deze laatste zin is het woord algemeen gebruikelijk gebleven.
