Landelijk werkende verzekeringsmaatschappij, gevestigd te Zaandam.
In de jaren vóór de Tweede Wereldoorlog stond de ziektekostenverzekering in ons land eigenlijk nog in de kinderschoenen. Ziekenfondsverzekeringen waren nog lang geen gemeengoed en de particuliere ziektekostenverzekeringen verkeerden nog in een primitief stadium. In de oorlog kwam onder druk van de Duitse bezetter het ziekenfondsbesluit tot stand, waarmede werknemers met een inkomen onder de 'welstandsgrens' verplicht bij een ziekenfonds verzekerd werden. Ook in de vrijwillige ziekenfondsverzekering werd enige orde geschapen, zodat na de oorlog een redelijk georganiseerd ziekenfondswezen was ontstaan. Als groot bezwaar werd toen meer en meer gevoeld, dat werknemers, die door overschrijding van de loongrens uit de ziekenfondsverzekering moesten, aangewezen waren op de onvoldoende dekking gevende particuliere ziektekostenverzekeringen. Voor deze verzekeringen werd bij toetreding streng geselecteerd; na een schade of bij het bereiken van een bepaalde leeftijd kon de verzekeraar de verzekering zonder meer beëindigen. Werknemers, en ook zelfstandigen, die jaren bij een ziekenfonds waren verzekerd raakten door het stijgen van hun inkomen in een onzekere situatie met hun ziektekostenverzekering.
De roep om beter aangepaste ziektekostenverzekeringen werd steeds luider en in die situatie nam J.A. Meijerink in Zaandam het initiatief tot oprichting van de 'Stichting voor Verzekering tegen Ziekenhuis- en Operatiekosten' (Vezeno).
De oprichtingsakte werd op 29 september 1947 gepasseerd en op 1 oktober 1947 begon de stichting haar werkzaamheden op het adres Stationsstraat 36 te Zaandam. Directeur was de oprichter, J.A. Meijerink. Het bestuur werd gevormd door de mede-oprichters, dr. J.J. van der Horst, arts te Zaandijk, dr. C. van Dam, arts te Zaandam, J.P.
Berkhout, arts te Zaandam, A. Admiraal, Zaandam, J. Docter, Zaandam, A.J. Poot, Purmerend en R.J. Zoelen, Zaandam.
Het beginkapitaal van de stichting bedroeg ƒ 7 en werd door de genoemde zeven heren bijeengebracht. Daarnaast werd een lening voor ƒ 2000.gesloten.
De stichting kwam als een der eerste verzekeraars met ziektekostenverzekeringen, die naar de toenmalige verhoudingen ruime dekking boden en die, wat nog veel belangrijker was, niet door de stichting konden worden opgezegd op grond van schadeverloop en/of leeftijd. Daarbij werd iedereen, die het ziekenfonds op grond van het inkomen moest verlaten, een basisdekking geboden ongeacht gezondheidstoestand of leeftijd, een bepaling die lang uitzondering bleef en eerst ruim 20 jaar later op ruime schaal in de ziektekostenverzekeringsmarkt werd ingevoerd.
Het bedrijf ontwikkelde zich redelijk voorspoedig. Op 1 januari 1952 werd de benedenverdieping van het pand Westzijde 212 betrokken en na 1 januari 1954 het gehele pand, dat in eigendom was verworven. In november 1956 werd het eerste miljoen aan jaarpremie bereikt.
In 1961 werd overeenstemming bereikt over de koop van het kantoorgebouw van houthandel William Pont, Stationsstraat 83, dat per 1 januari 1966 werd betrokken. In de jaren daarna werden de panden Stationsstraat 79 en 81 gekocht en gesloopt, waarna nieuwbouw werd uitgevoerd. In 1986 werden de panden Stationsstraat 75 en 77 verworven, nadat in 1976 reeds een belangrijke nieuwbouw had plaats gehad, grenzend aan de achterzijde van het oude gebouw.
Kort na het betrekken van het kantoor aan de Stationsstraat, namelijk per 1 april 1966, werd Stichting Vezeno geliquideerd en werden het bedrijf en het vermogen overgedragen aan de nieuw opgerichte vennootschap: Vezeno Schadeverzekeringen NV. Het aandelenkapitaal kwam in handen van de eveneens nieuw opgerichte holding, de Zaanse Beheersmaatschappij NV. Het aandelenkapitaal van de Beheersmaatschappij werd ondergebracht bij de opgerichte Stichting Administratiekantoor Vezeno, die de aandelen heeft gecertificeerd en om niet heeft uitgereikt, voor het grootste deel aan de verzekerden (voor elke tenminste 1 jaar bestaande polis een certificaat) en voor de rest aan het personeelsfonds.
De leden van het stichtingsbestuur werden commissarissen van de vennootschap. Directeur J.A. Meijerink van de stichting werd directeur van de vennootschap, E. de Vries adjunct-directeur.
Per 1 januari 1968, toen een jaarpremie-inkomen ziektekosten werd geboekt van 9,3 miljoen begaf Vezeno zich op het pad van andere schadeverzekeringen. Na een zeer geleidelijke groei in de beginjaren werd in de tweede helft van de jaren '70 een flinke groei doorgemaakt, die echter omstreeks 1982-'83 door de toen heersende premie-oorlog voor een deel weer verloren ging. In het bijzonder de motorrijtuigverzekering had daarvan te lijden.
In de jaren 1973 tot 1979 heeft Vezeno door middel van de dochter BV Financieringsmaatschappij Kredieko het financieringsbedrijf uitgeoefend. Hoewel dat zich voorspoedig ontwikkelde en rendabel was, werden de activiteiten in 1979 gestaakt, omdat het aantrekken van financiële middelen van derden wel nodig, maar op dat moment niet gewenst was.
In september 1990 werd bekendgemaakt dat Vezeno en de Coöperatieve Vereniging Centraal Beheer U.A. te Apeldoorn een overeenkomst tot samenwerking hadden gesloten. Voornemen was dat het belang van Centraal Beheer in Vezeno door aandelen-emissies in fases zou toenemen, totdat in 1996 de meerderheidsvraag aan de orde zou komen. Uitgangspunt was overigens het behoud van de eigen identiteit van beide partijen. Doel van de samenwerking was onder meer een versterking van de financiële positie van Vezeno.
Vezeno had in 1989 een omzet van ƒ 146 mln., terwijl de winst over dat jaar ƒ 4,4 mln. bedroeg. Begin 1991 werden de voorbereidingen getroffen voor de verhuizing van Vezeno van de Stationsstraat en de Rozengracht naar een verworven pand aan het Ebbehout te Zaandam. Het bedrijf telde toen ruim 200 medewerkers. Zie ook: ➝ Verzekeringswezen. drs. D H Hueting
