De oorspronkelijke aanleg van de dijken langs IJ en Zaan volgde met overal nauwkeurig de grenzen tussen land en water. Aldus ontstonden kleine en grote stukken “buitendijks land.
Soms breidden deze zich uit of ontstonden nieuwe stukken buitendijks land door aanslibbing of verlanding (bijvoorbeeld rietlanden langs de Zaan). Deze stukken werden veelal weer later ingedijkt door middel van ‘kale dijken’: kaden of beschoeiingen vlak aan het water.
